Пераклады.ру

Не мне адчуць прызыў напеўны
Ў цяністым гаі салаўя;
Мне сумны лісця шолах прыбярэжны
І ціхая гаворка раўчука.

Прашла пара! Але ў дні былыя
Я слухаў Філамелу доўгі час;
Тады нават ў ночы густыя
Агонь ў маёй душы не гас.

Тады з Анютай мілай і пяшчотнай
Я гадзін палёта не відаў;
Тады, падмануты надзеяй ілюзорнай,
Жыццевае я свята баляваў.

Цяпер жа, о сябры! са мною
Анюты сціплай больш няма...
З другім яна... і я з моцнай нудою
Спаткаю надыход новага дня.

Ці мне адчуць прызыў напеўны
Ў цяністым гаі салаўя?
Мне сумны лісця шолах прыбярэжны
І ціхая гаворка раўчука...